Chaosu – Ceremonia parzenia herbaty

Ceremonia parzenia herbaty to forma spędzanie czasu wolnego. Inaczej zwana Chaosu, nazwa ta powiązana jest z filozofią buddyjską a  oznacza drogę do harmonii. Podczas jej  trwania przyzadza się i pije sproszkowaną zieloną herbatę.  Nazywa się ją macha.

Herbata do Japonii przybyła z Chin,  a kultura jej picia jest w każdym z tych krajów inna. Japoński rytuał ma bardzo uroczysty charakter a początki jej powstania  sięgają XIV wieku.

Cel ceremonii to oczyszczenie duszy i osiągnięcie harmonii.

Każdy z uczestników stara się w jak najlepszy sposób wykonać wszystkie czynności ceremonii. Robi się to z lekkością i gracją.

Owy rytuał to swoisty  kodeks  podstaw i zwyczajów.

Ogromna rola przypisana jest miejscu w których ceremonia się odbywa. Wyciszeniu sprzyja odpowiednie oświetlenie,  ustawienie parawanów  i dekoracja ogrodu. Czas trwania to nawet 4 godziny. Ceremonia odbywa się w pawilonie znajdującym się ogrodzie. W jej skład wchodzą trzy części.

Pierwsza – tzw. wstępna, panuje wtedy pół mrok. Okna są zasłonięte wtedy bambusowymi parawanami.

Druga – podawane są potrawy i słodycze.  A następnie czas na relaks w ogrodzie.

Trzecia – w tej części wnosi się wszelkie akcesoria potrzebne do ceremonii.  Ceremonia prowadzona jest przez gospodarza, jest wtedy całkowita cisza a goście są bardzo skoncentrowani.

Do pawilonu wchodzi się  otworem o wymiarach 70×80. Wielkość wejścia ma symbolizować równość dla wszystkich uczestników ceremonii.

Wchodząc do ogrodu uczestnicy myją ręce w wodzie źródlanej,  która znajduje się w specjalnej misie. Umycie rąk to symbol przemycić duszy.

Podczas spożywania naparu  trzeba przestrzegać czterech zasad. Są to harmonia, szacunek, czystość ducha i spokoju.

Chaosu to ogromne przeżycie,  cechą szczególną jest niepowtarzalność,  tzn że każda ceremonia jest inna i nie sposób jej powtórzyć.

„Picie herbaty stało się źródłem kultu czystości,  wyrafinowana,  czynnością uświęcona, w czasie której gospodarz i gość tworzą z tego, co doczesne, najwyższe piękno. ”       Okazują Kakuzo

Gospodarz przygotowuje herbatę w specjalnym naczyniu zwanym cha – gama. Łyżką z bambusa wsypuje do miseczki 3 łyżeczki. W ten sposób powstaje gęsta herbata –  koicha.

Herbatę należy pić głośno.

Tradycje i zwyczaje związane z herbatą.

JAPONIA -W japońskiej kulturze Picie herbaty ma szczególne miejsce.  Ceremonia stworzona została przez buddyjskiej o Mnicha Murano Suk i szoku na Asia Yoshimitsu jednak uległa obecnie pewnym przeobrazeniom.   Droga herbaty to dla Japonii to ogromny wpływ na rozwój sztuki japońskiej.  Przyczyniła się do wzmacniania potrzeby do obcowania z przedmiotami pięknymi.

ROSJA – Herbata w Rosji  pojawiła się dość wcześniej. Wykształciła się tam niezwykła ceremonia parzenia i picia herbaty. W tej ceremonii ważną rolę odgrywał samowar, który służył do zagotowywania wody.

Przywiązywać ogromną rolę do staranności parzenia herbaty.

Do ulubionych gatunków  Rosjanie zaliczyli herbatę karawanową. Nazwa wzięła się od sposobu jej transportowania. Transport trwał mawet kilka miesięcy ale dobrze przechowywany susz nie tracił aromatu smaku oraz innych właściwości.

TYBET – Tybet w inny sposób obchodzi się z herbatą.  Tybetańczycy  najczęściej używają herbaty prasowania (ma postać cegiełki).

Do 50-70gram suchej herbaty dodają litr wody oraz 100-150  gram stopień ego masła ( z mleka jaka)  do tego doprawiają solą aby smak był wyrazistszy .  Czasuma bo tak nazywa się gotowy napój powstaje  z ubijania naparu do jednolitej konsystencji. Dzięki posiadanym tłuszczów napój regeneruje siły i ułatwia funkcjonowanie.

CHINY – Obecnie kultura picia herbaty w Chinach rozni sie znacznie od tego co występowało wcześniej.  Polega na zaparzeniu herbaty w specjalnym naczyniu. Do 4 gram suchej herbaty dodaje się wodę i zamyka na na 3-4 minuty aż  herbatą na ciągnie czyli po prostu się zaparzy.  Do najczęstszych należy herbatą zieloną pita bez cukru i innych dodatków.  Koniecznie musi być bardzo gorąca.

ANGLIA – Charakteryzuje się dość długą tradycja co do picia herbaty pomimo, iż obrzędy te ulegają zanik owi to jednak jeszcze są praktykowane.

Picie herbaty dawniej odbywało się w określonych godzinach. Po śniadaniu,  w czasie lunchu i o 17 – file odc lock.  Anglicy łubu ja się w herbatą chyba bardzo wyrazistych w smaku dodając przy tym do niej mleko lub śmietankę podkreślając w ten sposób  intensywny smak.

Napar zaparzania się przez 5 minut w czajnik a następnie na lewą się do filiżanek które już posiadają mleko. Nie taktem jest  na lanie np. Mleka do herbaty gdyż jest to zmiana tradycji.